Vorig jaar heb ik het prachtige boek Frisian Whitework aangeschaft.
Een stuk band gekocht en gestart.
Het resultaat – behalve onderstaand lapje – is, dat ik een enorme bewondering gekregen voor alle dames die in vroeger tijden met slecht licht en onregelmatig materiaal deze steken borduurden.
Wellicht doe ik dit nogmaals in de toekomst, maar dan zeker niet zo fijn (40 count).
Op 10 juli 2023 is mijn dochter Sandra getrouwd met haar vriend Nander, een prachtig paar. Onderstaand borduurwerk heb ik voor ze gemaakt.
Mijn jongste dochter en haar vriend gaven in de zomer van 2022 het bericht dat we 10 juli 2023 vrij moeten houden, ze gaan dan trouwen.
Voor een huwelijk kan er natuurlijk een mooie lap geborduurd worden.
Van de dochter een moederboom, van de schoonzoon een vaderboom. Dat is de basis.
Ik heb een globaal ontwerp gemaakt, dat ik als houvast ga gebruiken.
De bomen, de voorouders, hun namen en de datum van het huwelijk zijn snel geborduurd. Ook het zittende stelletje en het bruidspaar op de fiets komen er zonder meer op. Het happily ever after zal blijven. Daarna komt het passen en meten, het zoeken van patroontjes, mooie spreuken, de randafwerking.
Ik ben content met het resultaat.
Voor mijn derde kleindochter ook een mooie geborduurde herinnering.
De patroontjes staan in het Mango Pratique boekje nr.38
van Sylvie Teytaud-Louche: Contes de fées.
Toen ik zeven was kreeg ik een broertje, in augustus, ik weet het nog goed.
Nog geen vier weken later was hij overleden.
Een verdriet dat je een leven lang met je meedraagt.
In die tijd werd er niet over gesproken. Als kind begon je er zelf ook niet over, je zag hoeveel verdriet je je ouders daar mee deed.
Ik vond een prachtig gedicht van Katelijne Brouwer en besloot om iets met dit weggestopte verdriet te gaan doen, in plaats van het ingesleten gedrag voortzetten.
Daarbij heb ik gebruik gemaakt van de informatie en tekst op het geboortekaartje, dat ik nog in een oud foto-album heb zitten.
Het werkje hangt in de woonkamer aan de muur.
Op 19 februari is onze tweede kleindochter geboren.
Ook voor dit kleine meisje heb ik een geboortelap gemaakt.
Met regelmaat zag ik dit borduurwerk via pinterest voorbij komen. Overduidelijk een patroon van iemand. In januari 2020 ontdekte ik op een ledendag van Merkwaardig dat ik via Nelly van Es aan het patroon van dit prachtige borduurwerk kon komen. In februari ben ik er aan begonnen, nu is het klaar en hangt te pronken aan de wand.
Ooit, in 1986, heb ik een lap geborduurd voor het huwelijk van Roelof en Liesbeth, mijn broer en zijn vrouw.
Kort geleden kwam ik dit borduurwerk weer tegen, geheel vergeten dat ik het gemaakt had. Een leuke gewaarwording.
De Vlieland lap, gestart in 2012, heeft járen stilgelegen. Twee maanden geleden dacht ik dat ik hem maar eens moest afmaken, voordat mijn ogen niet meer willen meewerken op deze fijne stof. Nu is hij af.
31 december 2018 is mijn kleindochter geboren. Een prachtig kindje.
Voor haar heb ik deze geboortelap geborduurd.
De theedoek is klaar. Alle vakjes gevuld, het adres van Hans en Evelyn erop, de namen van hun ouders en kinderen.
Bij de theedoek kost de uitvoering meer tijd dan het denkwerk.
In de theedoek de boerderij van Hans en Evelyn en het nieuwe, door Evelyn zelf gemetselde, bakhuisje.
De vorm van de boerderij en het bakhuisje heb ik in de theedoek geregen, daarna met rijgwerk gevuld. De ramen met wit, de vorm met een soort baksteen-geel.
Een theedoek borduren, het klinkt te suf voor woorden.
Naar een origineel idee van Marijtje Ceelen uit Handwerken zonder Grenzen 2/98.
Bij Afke Wullink zag ik deze fantastische spreuk. Ik heb hem met andere spreuken bij Evelyn neergelegd, zij zag deze ook helemaal zitten.
Een mooi lettertje (Ravie, voor wie het weten wil) en de spreuk staat. De letters zijn in de tussenbaantjes met een lichtere kleur geborduurd.