Nu borduurvereniging MerkWaardig een nieuw, betrouwbaar bestuur heeft, is de redactie ook weer enthousiast aan het werk gegaan.
We ontwerpen in 2024 elke maand er een mooi borduurpatroon voor de leden, dat ze vanaf de ledenpagina kunnen downloaden.
Voor de maand maart heb ik het patroon ontworpen en er zelf een mooi doosje van gemaakt.
Een stap voor stap werkbeschrijving voor het maken van een rechthoekig doosje vind je op de patronenpagina.
De uitdaging voor 1 maart 2024 is:
Keltisch met een omtrek van 200 cm.
Dit thema heb ik zelf op de agenda gezet, mijn bedoeling was om er een totaal nieuwe quilt voor te maken. De tijd haalt me in. Ik heb me veel werk op de hals gehaald met het project ‘van tekst naar quilt’ van het Quiltersgilde.
Gelukkig heb ik boven nog een triskelion liggen, die kan ik er voor gebruiken. Gemaakt in 2017 ligt deze – doelloos, slechts een top – in de kast. Gemaakt als cursusvoorbeeld voor de workshop Tiffany.
Meten is weten.
Het makkelijkst is natuurlijk hem vierkant te maken. Tussen de buitenranden (zodat het roze en groen allemaal te zien is) is het 52 cm. Een vierkant gaat het niet worden, de buitenmaat mag niet meer zijn dan 200 cm.
Tweede mogelijkheid: een ronde quilt. Als het geheel een cirkel wordt, moet – om de omtrek 200 cm te krijgen – de diameter 64 cm zijn, dat zou net kunnen. Er blijft dan helemaal niets over. Maar… dan wordt de quilt rond, daar heb ik geen zin in.
Een derde optie is om het geheel in een zeshoek te plaatsen. Met een beetje rekenwerk: dat moet gaan lukken. Buiten de cirkel komt een blauwe rand die op de smalste stukken 3 cm breed is. Dat ziet er goed uit, die zeshoek. Nu nog een beetje denkwerk hoe ik die hoeken ga afwerken alsof het altijd zo geweest heeft moeten zijn.
Ik denk dat het beter is om de smalste rand 6 mm breed te maken. Dan is de blauwe rand voldoende en hoef ik geen extra pas-stukjes toe te voegen. Dan ziet het er minder uit als knip- en plakwerk.
Ik heb nog een mooie donkerrode fossil fern liggen, die past er perfect bij.
Eén van de drie erbij liggende stofjes ga ik gebruiken als bies.
Niets zo veranderlijk als de mens. De blauwe en de gifgroene stof gaan geen enkele rol meer spelen. De donkerrode fossil zal de rand vormen en wordt gebruikt om het quiltje af te biezen.
De 200 cm omtrek heb ik losgelaten, er zou dan zo’n smal randje donkerrood om de quilt komen, dat het evenwicht zoek is.
Een 7 cm brede donkerrode rand gaat het werk doen. In die rand een door mezelf getekende keltische knoop gequilt.
Vorig jaar heb ik het prachtige boek Frisian Whitework aangeschaft.
Een stuk band gekocht en gestart.
Het resultaat – behalve onderstaand lapje – is, dat ik een enorme bewondering gekregen voor alle dames die in vroeger tijden met slecht licht en onregelmatig materiaal deze steken borduurden.
Wellicht doe ik dit nogmaals in de toekomst, maar dan zeker niet zo fijn (40 count).
Afgelopen jaar ben ik op het spoor van temperatuur borduren gezet door JoAn.
Nu kwam ik in de laatste week van december deze link tegen:
Temperatuur 2023.
Dat lijkt me wel wat, al die mannetjes en vrouwtjes die per stuk de temperatuur van één week aangeven.
Hieronder de stappen door de maanden heen.
In september 2021 heb ik dit mooie patroon gekocht bij ‘Eye of the Beholder quiltdesign‘. Sindsdien sleep ik dit project met me mee naar allerlei handwerkochtenden/middagen. Nu is het eindelijk af.
Reverse applique, needleturn. Het midden met de hand doorgequilt, de rand machinaal. 76×76 cm.
De redactie van MerkWaardig heeft begin 2023 een leuk project bedacht voor de leden, een geluksbal. Twaalf kleine borduurwerkjes, die allemaal het geluksthema van ergens in de wereld hebben. Deze borduurwerkjes kunnen worden samengevoegd tot een bal.
Het patroon voor deze bal vind je op de patronenpagina.
Het thema van ‘De Uitdaging’ voor 1 december is ‘Wind’.
Hoogte 40 cm, breedte 60 cm. Dat zijn de beperkingen.
De volgorde van werken, van ontwerp tot eindresultaat
Voor mij is het plaatje dat bij wind hoort, een zeilschip met een fikse wind in de zeilen.
Mooie wilde wateren horen daarbij.
Voor het water heb ik me laten inspireren door Ineke Berlijn, het boek Landschappen.
Een schets op een klein stukje papier is snel gemaakt.
Ik ben opgegroeid in Bussum, vlak bij de Loosdrechtse en Kortenhoefse plassen. Daarnaast ook dicht bij de tegenwoordige Gooi-meren.
Mijn ouders hielden van varen. Mijn vader begon met het bouwen van een simpele kano, daarna een Canadese kano. Hij kon er geen genoeg van krijgen en bouwde een Flits, een tweepersoons zeilbootje. Daar heb ik – met mijn oudste broer Joost – veel in gezeild.
Mijn vader vond het nog niet genoeg en bouwde een kajuit-jacht, daar hebben mijn ouders vele tochten mee gemaakt. Ten leste heeft hij een casco gekocht van een Grundel (een platbodem), waarvan hij de gehele opbouw heeft gedaan. Als puber heb ik dit schip geschilderd – een vakantiebaantje.
Eerst maar eens een tekening op ware grootte maken. Dan kan ik de mallen zo overtrekken op freezer paper.
Het water en de lucht zijn klaar. Grote golven en een dreigende lucht daarboven.
Het water-lucht plan is gelukt.
Allemaal lapjes uit de voorraad, toch wel weer een leuke prestatie.
Nu het zeilschip nog.
Een ‘gelikte’ tekening van een snel zeilschip vind ik met google, een royalty free afbeelding. Een schip met snelheid, dat hoort bij wind.
Het schip zeilt op het water, je ziet de snelheid in de golven. Misschien nog wat vogels in de lucht plaatsen aan de linkerkant.
Het water is doorgequilt met metallic garen. Dat is geen fijn garen om mee te werken. Er komt veel materiaal in het afvalbakje terecht.
Het resultaat is heel sprankelend. Dat is helaas niet op een foto weer te geven, daarvoor moet je de quilt in het echt zien.
In het voorjaar kocht ik een aantal bollen wol met een fantastische kleur – in verloop.
Het was krap in hoeveelheid – en ook nog twee verschillende verfbaden – om iets voor mezelf van te breien, dus ik koos een open patroon.
De geringe hoeveelheid garen en de twee verfbaden betekende heel veel opletten wanneer je een kleurwissel maakte, welke bol je daarvoor nam.
Helaas heb ik niet goed gelet op de maat, het viel het gewoon te klein uit, het zat echt niet lekker. In mei was het klaar en belandde het dus in de kast. Ik had geen zin om het uit te halen en opnieuw te beginnen.
Gisteren was ik bij mijn zusje en het vest was voor haar perfect van afmeting.
Kort voor het overlijden van mijn moeder in juni 2000 heb ik haar een zelfgebreide wollen trui gegeven. Deze trui is bij het leegmaken van de ouderlijke woning bij mij terecht gekomen en heeft dus jaren in mijn kast gelegen.
Onlangs kwam ik hem weer tegen, niet mijn kleur, niet mijn maat. Wat doe je er dan mee?
Ik ben te rade gegaan bij mijn zus. Die herinnerde zich de trui en wilde hem wel graag hebben. Zo gezegd, zo gedaan. Alleen… mijn zus heeft maat 38/40, de originele trui was toch wel maat 46/48. Het paste echt niet.
Ik besloot de trui uit te halen en een nieuwe te breien voor mijn zus.
De trui was met dubbele draad gebreid. Ik startte met het maken van bollen met die dubbele draad. Er zaten nogal wat beschadigingen in de wol, dus de draden moesten gesplitst worden in de twee oorspronkelijke kleuren. Dat was nog een behoorlijke klus.
De wol was – door het lange liggen – wel heel krullerig geworden.
Eerst maar eens strengen maken.
De strengen heb ik één voor één overdwars om de strijkplank gelegd, met de stoomstrijker er een klein stukje boven, verdwenen alle krulletjes als sneeuw voor de zon.
Met behulp van de wolparaplu en de wolmolen heb ik van de oude wol weer prachtige bolletjes gemaakt. Nu kan het breien beginnen.
Helaas zitten er nogal wat dunne plekken en knoopjes in het gebruikte garen.
Er zijn een aantal manieren om een nieuwe draad aan het bestaande breiwerk toe te voegen. Normaal gesproken gebeurt dit zelden omdat je complete bollen hebt.
Bij deze wol is het om de haverklap raak.
In dit YouTube filmpje vond ik een heel goed bruikbare manier, die geen knoopjes heeft, nauwelijks een verdikking geeft en geen af te hechten draden of losse eindjes die moeten blijven hangen.
Je kan dan kiezen voor de Russian join of de Cheater’s braided join. Zelf heb ik de Cheater’s braided join gebruikt.
Deze sokjes gaan vandaag op weg naar Den Haag, naar de winkel van Tesselschade. Vreselijk leuk om te doen, een grote variatie aan babysokjes breien voor een fantastisch doel.
