In 2014 is mijn oudste dochter naar Noorwegen geweest. Ze kwam thuis met prachtige blauwe en groene wol en de vraag of ik daar iets voor haar van wilde breien.
Een sjaal, dat leek haar wel wat. Ik heb wat kleuren, voor de streepjes tussen het blauw en groen, toegevoegd en de sjaal is daarna in grote dank ontvangen.
Het vest is klaar. De halsopening ben ik niet helemaal tevreden over, maar klaar is klaar. De knoopjes voor de voorbies vond ik bij het winkeltje op de hoek en zijn prachtig bij dit vest.
Trui voor Chris. Het was veel werk met die kabels, het resultaat is prachtig. Een lekker dikke wintertrui. Gemaakt met 18 bollen Drops Karisma.
Een Alice Starmore patroon, wat resten sokkenwol… en zie daar, een tammy. Zo’n baret moet wel goed worden geblockt, anders lijkt het meer op een te grote muts. Voor het blocken kan je een groot bord gebruiken.
In januari heb ik een lekker warm vest gebreid. Het materiaal, Katia Oxford. Een mooi patroon, van
Ravelry.
De pas is in ribbels, het lijf en de mouwen in een ajourpatroon.
Wolkistchen heeft voor de maand december een advent ajoursjaal ontworpen.
Elke dag een stukje van ongeveer 8 cm in verschillende ajoursteken.
Sommige steken waren erg lastig of ik vond ze niet mooi, die heb ik vervangen door ajoursteken uit een van mijn eigen boeken.
Uiteindelijk is het ondoenlijk om elke dag een lastig patroon te breien.
Nu is de sjaal dan toch af.
In september heeft mijn jongste dochter haar eerste auto gekocht. Een brandweerrode Volkswagen Lupo. Daar kan ze mee van Apeldoorn naar Amsterdam forenzen, waar ze haar eerste echte baan heeft na haar afstuderen.
Als sinterklaascadeautje heb ik een sleutelhoesje voor haar gemaakt.
Op Flickr vond ik een foto van deze vogeltjes. Uitgevoerd in mijn eigen kleurkeuze, een heel leuk quiltje om een kerstkaart van te maken.
57 x 39 cm.
Daar gaan weer: 28 paar piepkleine sokjes op weg naar koude voetjes.
Lekker warm, een zomers kleurtje. Sokken waar je blij van wordt.
