Ik heb voor mijn nieuwe naaimachientje een mooie tas gemaakt. Hierin kan het vervoerd worden, met name zorgt het ervoor dat het schoon en heel blijft.
Voor netsnoer en voetpedaal heb ik een apart zakje gemaakt. Naast het naaimachientje in de tas is er ruimte om dit neer te zetten.

Hieronder het verhaal van naaimachine en tas.

Dit leuke naaimachientje kreeg ik uit een erfenis. Hij had altijd in een open kast gestaan zonder enige bescherming en was daardoor heel stoffig en vies. Na schoonmaken ziet hij er weer uit als een zonnetje.Ik heb al eens eerder op een dergelijke machine genaaid en hij naait uitstekend.Ik zal er een tas omheen maken, zodat hij goed is mee te nemen en schoon blijft. Fijn als allerlei activiteiten weer door kunnen gaan als de coronamaatregelen versoepeld zijn en ik zo’n handzaam machientje heb.

Het stapeltje stoffen is uitgezocht. Dat lag nog allemaal in een bakje met voorgesneden 5×5 cm vierkantjes. Allemaal koele kleuren.

De stofjes tot een lap genaaid, dit worden de zijkanten van de tas.

De lap doorgequilt met een speciale tassenvulling (Soft and stable), zodat de tas stevigheid heeft en gewoon rechtop blijft staan. Daarna de rand gesloten tot een koker.

De bodem, ook met Soft and stable, doorgestikt in dezelfde blokjes als de blokjes van de tas. Stevig genoeg om dit lichte naaimachientje te dragen.

De bodem in de tas genaaid en afgebiesd met een donkergrijze dubbele bies. Met Soft en stable is dit wel een prutswerkje.

Dan moet de bovenkant nog dichtgemaakt. Hoe wordt de sluiting? Rits, knopen, drukknopen? Ik besluit tot een soort flappen, gevuld met Soft en stable, dat lijkt me stevig genoeg om plat te blijven liggen, de boel goed te sluiten en bij het pakken en opruimen niet te prutsen met de sluiting. Gelukkig werkt het zoals bedacht, het was toch nog een aardig klusje.

De flappen.

Als sluitstuk nog een zakje genaaid, waarin netsnoer en voetpedaal een plaatsje krijgen. En natuurlijk handvatten aan de tas.